อาจารย์ทาโร่ค่ะ ตัวอักษรญี่ปุ่นตัวแรกที่ควรเรียนคือฮิระงะนะและคาตาคานะไหมคะ?
ใช่นะครับ
คันจิก็มีความสำคัญเช่นกัน แต่มีหลายคำที่สะกดออกมาเป็นฮิระงะนะเท่านั้นและบางครั้งการอ่านตัวอักษรคันจิก็เขียนด้วยฮิระงะนะดังนั้นฮิระงะนะจึงเป็นตัวอักษรแรกที่จะเรียนครับ
นี่เรียกว่า ฟูริงานะครับ
และคาตาคานะส่วนใหญ่จะใช้สำหรับคำต่างประเทศ แต่เนื่องจากมันถูกใช้มากขึ้นเรื่อย ๆ คาตาคานะก็มีความสำคัญเช่นกันครับ
ก่อนอื่นเรียนฮิรางานะและคาตาคานะกัน
ฮิระงะนะเป็นตัวละครพื้นฐานที่สุดในญี่ปุ่นในปัจจุบันและส่วนใหญ่จะใช้ในกรณีดังนี้
・ คำคุณศัพท์และคำเสริมท้ายผันของคำกริยา (โอกูริงานะ)
・ อนุภาค
・ คำภาษาญี่ปุ่นที่ไม่มีตัวอักษรคันจิหรืออ่านยากเป็นตัวอักษรคันจิ
・ คำแนะนำเกี่ยวกับวิธีการอ่านคันจิ (ฟูริงานะ)
คาตาคานะส่วนใหญ่จะใช้ในกรณีดังนี้
・ คำและชื่อต่างประเทศ
・ การสร้างคำโดยการเลียนเสียงธรรมชาติ
อักขระฮิระงะนะและคาตาคานะแสดงด้านล่าง
คลิกตรงที่ตัวอักษรแต่ละตัวเพื่อไปที่หน้าฝึกหัดสำหรับตัวอักษรแต่ละตัว
ในแต่ละหน้าอักขระจะมีการเขียนตัวอักษรไทยเพื่อระบุการออกเสียงค่ะ แต่บางเสียงในภาษาญี่ปุ่นไม่สามารถแสดงเป็นอักขระภาษาไทยได้อย่างสมบูรณ์
ดูตัวอักษรอังกฤษตั้งใจฟังเสียง
ひらがなฮิรางานะ, あかさたな (a ka sa ta na)
ก่อนอื่นตัวละคร 46 ตัวนี้เป็นพื้นฐาน
| あ | い | う | え | お |
| か | き | く | け | こ |
| さ | し | す | せ | そ |
| た | ち | つ | て | と |
| な | に | ぬ | ね | の |
| は | ひ | ふ | へ | ほ |
| ま | み | む | め | も |
| や | ゆ | よ | ||
| ら | り | る | れ | ろ |
| わ | を | |||
| ん |
カタカナคาตาคานะ, アカサタナ (a ka sa ta na)
คาตาคานะของตัวละคร 46 ตัว
| ア | イ | ウ | エ | オ |
| カ | キ | ク | ケ | コ |
| サ | シ | ス | セ | ソ |
| タ | チ | ツ | テ | ト |
| ナ | ニ | ヌ | ネ | ノ |
| ハ | ヒ | フ | ヘ | ホ |
| マ | ミ | ム | メ | モ |
| ヤ | ユ | ヨ | ||
| ラ | リ | ル | レ | ロ |
| ワ | ヲ | |||
| ン |
ひらがなฮิระงะนะ, 濁音 (dakuon : เสียงขุ่น)
濁音 (dakuon : เสียงขุ่น) หมายถึง คานะ ที่มี 濁点(゛) – dakuten : เครื่องหมายใช้เติมบนฮิรางานะหรือคาตะคานะ
แล้วก็คานะทั้งสองตัวของ “じ” และ “ぢ” ออกเสียงเหมือนกัน แล้วก็คานะทั้งสองตัวของ “ず” และ “づ” ออกเสียงเหมือนกัน
| が | ぎ | ぐ | げ | ご |
| ざ | じ | ず | ぜ | ぞ |
| だ | ぢ | づ | で | ど |
| ば | び | ぶ | べ | ぼ |
カタカナคาตาคานะ, 濁音 (dakuon : เสียงขุ่น)
คาตาคานะของ濁音 (dakuon : เสียงขุ่น)
| ガ | ギ | グ | ゲ | ゴ |
| ザ | ジ | ズ | ゼ | ゾ |
| ダ | ヂ | ヅ | デ | ド |
| バ | ビ | ブ | ベ | ボ |
ひらがなฮิระงะนะ, 拗音 (youon: เสียงพยัญชนะควบกล้ำ)
拗音 (youon: เสียงพยัญชนะควบกล้ำ) หมายถึง คานะ ที่เขียนผสมกับอักษร คานะゃゅょ ขนาดเล็ก
สำหรับตัว拗音”クヮ” “グヮ”มีตัวอย่างน้อยเกินไปดังนั้นละเว้นตัวพวกนี้
| きゃ | きゅ | きょ | ||
| しゃ | しゅ | しょ | ||
| ちゃ | ちゅ | ちぇ | ちょ | |
| にゃ | にゅ | にょ | ||
| ひゃ | ひゅ | ひょ | ||
| みゃ | みょ | |||
| りゃ | りゅ | りょ |
カタカナคาตาคานะ, 拗音(youon: เสียงพยัญชนะควบกล้ำ)
คาตาคานะของ拗音(youon: เสียงพยัญชนะควบกล้ำ)
| キャ | キュ | キョ | ||
| シャ | シュ | シェ | ショ | |
| チャ | チュ | チェ | チョ | |
| ニャ | ニュ | ニョ | ||
| ヒャ | ヒュ | ヒェ | ヒョ | |
| ミャ | ミュ | ミョ | ||
| リャ | リュ | リョ |
ひらがなฮิระงะนะ, 濁音 (dakuon : เสียงขุ่น) และ拗音 (youon: เสียงพยัญชนะควบกล้ำ)
ตัวอักษรของเสียงเป็น濁音 (dakuon : เสียงขุ่น) และ拗音 (youon: เสียงพยัญชนะควบกล้ำ)
| ぎゃ | ぎゅ | ぎょ | ||
| じゃ | じゅ | じょ | ||
| びゃ | びゅ | びょ |
カタカナคาตาคานะ, 濁音 (dakuon : เสียงขุ่น) และ拗音 (youon: เสียงพยัญชนะควบกล้ำ)
คาตาคานะของเสียงเป็น濁音 (dakuon : เสียงขุ่น) และ拗音 (youon: เสียงพยัญชนะควบกล้ำ)
| ギャ | ギュ | ギョ | ||
| ジャ | ジュ | ジェ | ジョ | |
| ビャ | ビュ | ビョ |
ひらがなฮิระงะนะ, 半濁音 (handakuon : เสียงกึ่งขุ่น)
半濁音 (handakuon : เสียงกึ่งขุ่น) เป็นเสียงที่มี /p/
เขียน “は・ひ・ふ・へ・ほ・ひゃ・ひゅ・ひぇ・ひょ” ด้วยสัญลักษณ์รูปวงกลม “゜” เป็น “ぱ・ぴ・ぷ・ぺ・ぽ・ぴゃ・ぴゅ・ぴぇ・ぴょ” ค่ะ
| ぱ | ぴ | ぷ | ぺ | ぽ |
| ぴゃ | ぴゅ | ぴょ |
カタカナคาตาคานะ, 半濁音 (handakuon : เสียงกึ่งขุ่น)
คาตาคานะของ半濁音 (handakuon : เสียงกึ่งขุ่น)
| パ | ピ | プ | ペ | ポ |
| ピャ | ピュ | ピョ |
ひらがなฮิระงะนะและカタカナคาตาคานะ, 促音 (sokuon : เสียงกัก)
促音 (sokuon : เสียงกัก) จะใช้ตัวอักษร “っ” และ “ッ”
แต่มันไม่ได้ยืนอยู่ตัวเดียวและเป็นองค์ประกอบกลางที่ประกอบด้วย3ตัว
เพื่อที่จะแยกความแตกต่างจาก “つ” และ “ツ” มันเขียนในขนาดเล็กเช่น “っ” และ “ッ”
เมื่อเขียนการออกเสียงเป็นตัวอักษรโรมาจิ (ตัวอักษรอังกฤษ) ให้เขียนดังนี้
หากมี “っ” ระหว่างตัวอักษรให้เขียนตัวอักษรพยัญชนะต่อไปเป็นซ้ำ
ตัวอย่าง: “たっとぶ” ให้เขียน “tattobu”
หากลงท้ายด้วย “っ” ให้เขียน “(t)”
ตัวอย่าง: “あっ” ให้เขียน “a(t) ”
“っ” ก่อนหน้าบรรทัด “ち” และบรรทัด “ちゃ” ให้เขียน “t”
ตัวอย่าง: “あっち” ให้เขียน “atchi ” “いっちょう” ให้เขียน “itchou”
| っ | ッ |
ひらがなฮิระงะนะและカタカナคาตาคานะ, 長音符 “ー” (chou onpu : เครื่องหมายแสดงสระเสียงยาว)
มักใช้ในคำต่างประเทศ
ใช้ในการออกเสียงที่สอดคล้องกับสัทศาสตร์สากล [ː]
ในกรณีดังนี้โดยทั่วไปจะใช้เครื่องหมายแสดงสระเสียงยาว (ー)
คำที่เขียนด้วยคาตาคานะเช่นคำต่างประเทศ
ตัวอย่าง: “コピー”
การสร้างคำโดยการเลียนเสียงธรรมชาติและคำเลียนแบบ
ตัวอย่าง: “しーん”
เสียงยาวเพื่อเน้น
ตัวอย่าง: “ながーい, すごーい”
คำอุทาน
ตัวอย่าง: “えー, へー, ふーん”
แต่ในกรณีดังนี้
วิธีการเขียนเสียงยาวในคานะกำหนดดังนี้
เสียงยาวด้วยเสียงสระ “あ” ให้เพิ่ม “あ”
ตัวอย่าง: “かあさん (母さん)”
เสียงยาวด้วยเสียงสระ “い” ให้เพิ่ม “い”
ตัวอย่าง: “にいさん (兄さん)”
เสียงยาวด้วยเสียงสระ “う” ให้เพิ่ม “う”
ตัวอย่าง: “すうじ (数字)”
เสียงยาวด้วยเสียงสระ “え” ให้เพิ่ม “え”
ตัวอย่าง: “ねえさん (姉さん)”
คำเช่น けいさつ (警察), れい (礼) ฯลฯ บางครั้งมันออกเสียงว่า “けーさつ” หรือ “れー”
แต่ในทั้งการออกเสียงทั้งสองพยางค์ด้วยเสียงสระ “え” เขียนด้วย “い”
เสียงยาวด้วยเสียงสระ “お” ให้เพิ่ม “う” แทน “お”
ตัวอย่าง: “こうこう (高校)”
แม้ว่าจะมีสระ “お” บางคำเพิ่ม “お”
ตัวอย่าง: “おおきい（大きい）”
เมื่อเขียนการออกเสียงสระยาวเป็นตัวอักษรโรมาจิ (ตัวอักษรอังกฤษ) ให้เขียนตัวอักษรสองตัวเดียวกันในแถว
ตัวอย่าง: “あー (ああ)” เขียนเป็น “aa”
| ー |
カタカナคาตาคานะ, เสียง W ของคำต่างประเทศ
เมื่อแสดงเสียง W ของคำต่างประเทศให้เขียนเป็นคาตาคานะดังนี้
ワ และ ウ อยู่เหนือดังนั้นจะละไว้
| （ワ） | ウィ | （ウ） | ウェ | ウォ |
カタカナคาตาคานะ, เสียง F ของคำต่างประเทศ
เมื่อแสดงเสียง F ของคำต่างประเทศให้เขียนเป็นคาตาคานะดังนี้
フ อยู่เหนือดังนั้นจะละไว้
| ファ | フィ | （フ） | フェ | フォ |
送り仮名 (okuri gana : อักษรฮิรางานะที่เขียนต่อท้ายคำที่เขียนแทนด้วยคันจิได้ไม่หมด)
“送り仮名 (おくりがな)” คืออักษรฮิรางานะที่เขียนต่อท้ายคำที่เขียนแทนด้วยคันจิได้ไม่หมดเพื่อให้อ่านง่าย
ตัวอย่าง (อักษรฮิรางานะที่ขีดเส้นใต้) :
生きる (いきる)
来る(くる、きたる)
落とす (おとす)
変わる (かわる)
増える（ふえる）
การเรียนรู้ฮิระงะนะเป็นขั้นตอนแรกในการเรียนรู้ตัวอักษรญี่ปุ่นค่ะ!
